Anihilation's verhalen
-
- Lid
- Berichten: 45
- Lid geworden op: ma 15 jun 2009, 18:07
Re: Anihilation's verhalen
Nog nooit ben ik zo mee gesleept in een verhaal!! Geniaal kerel, ga zo door
Re: Anihilation's verhalen
denk dat simon het wel overleeft want in het begin van het verhaal stond er dat er 1 van de 2 vermoord werdharie04 schreef:**** goed hoofdstuk, ik hoop dat het goed komt met die Simon en dat hij gwn weer crossen kan
Edit: Ik heb miss wel een leuk idee: dat Simon een nieuwe truck van Henk krijgt en dan miss wel een scania R620 tis maar een ideeof anders een man tgx ofzo. ik hoop dat je er iets mee doet
De ballanos
IK WORDT WAKKER,DOE EEN PLASJE,STAP UIT BED EN DENK....
'VEREK DAT HAD ANDERSOM GEMOETEN!'
- jarnelieftink13
- Lid
- Berichten: 917
- Lid geworden op: ma 18 jul 2011, 16:13
- Locatie: doornspijk
- Anihilation
- Ere-Lid
- Berichten: 335
- Lid geworden op: vr 12 nov 2010, 11:00
- Locatie: Zeeland
- Contacteer:
Re: Anihilation's verhalen
Controversiële contradicties
Henk schreeuwde het weer eens uit. Maar dit keer van blijdschap en verlossing. Simon was stabiel. Wonder boven wonder had hij alleen een schouder die uit de kom was door de kracht van de impact en de gordel die op hem inwerkte, en een paar flinke schaaf en snijwonden. Hij was bewusteloos geraakt door de pijn in zijn schouder en het bloedverlies. Hij was nu bij bewustzijn, maar zat nog aan de pijnstillers de monitoren en een bloedtransfusie. Henk trapte zijn gaspedaal bijna door het metaal heen, zijn dubbele pijp brulde en spoot zwarte wolken, zijn motor bromde diep. Hij zou spoedig bij het ziekenhuis zijn.
“Simon!”, riep Henk uit.
“Hey maat”, zei Simon zwakjes, “ik lig er weer lekker bij he”.
“Kerel, je bent gewoon niet dood. Onkruid vergaat dus daadwerkelijk niet”, zei Henk lachend.
“Helaas, je zit nog een tijdje aan me vast!”, zei Simon opgewekt.
“Nee maar even serieus, ik heb me nog nooit zo klote gevoeld als vandaag. Er was niks dat ik kon doen, ik voelde me zo machteloos. Je hing daar in je gordel, die vervloekte gordel! Vanaf nu draag ik hem ook, ookal zit het voor geen meter!”, mompelde henk, zich toch licht schamend over die gordel. Lekker eigenwijs, dacht Henk.
Ze praatte ruim een uur over wat er gebeurd was, toen kwam een verpleegster de kamer binnen gelopen en legde Henk driftig met handen, voeten en gebrekkig Engels uit dat hij moest opkrassen. Met tegenzin nam Henk afscheid van Simon, maakte een soort half beleefde, half provocerende buiging naar de verpleegster en banjerde de kamer uit.
Hij ging op zoek naar een hotel, hij had geen zin om weer in z’n wagen te gaan liggen. Hij reed weg en parkeerde even later pontificaal voor de deur van een mooi uitziend hotel. En ja hoor, ze hadden nog een kamer. Hij kreeg de sleutel en hij ging zijn spullen uit zijn wagen halen. Er stonden een paar fransen naar te kijken. Henk vond het wel grappig. Die hebben zo’n ding vast niet vaak gezien in deze uithoek van Frankrijk. Ze vroegen hem een paar dingen in het Frans, maar hij vertelde ze dat hij geen Frans sprak. Hij dook zijn cabine in, sleurde zijn tas uit zijn kast boven zijn bed en sloot zijn Scania weer af. Fluitend liep hij richting zijn kamer.
Fris gedoucht sprong hij op zijn bed en zette de tv aan. Er was 1 kanaal Nederlands, de rest was Frans. Typisch, dacht hij. Toen ging de telefoon op zijn kamer. Dafuq, dacht Henk. Hij nam op:
“Met Henk?”
“Dag Henk, wat een geluk hebben jullie gehad zeg, dat had slechter kunnen aflopen. Had ik niet erg gevonden.”
“Wat? Wie ben jij?”
“Als je mijn brief had opengemaakt, had je dit allemaal kunnen voorkomen. Maar jij was zo koppig om die monteur te vertellen dat hij hem dicht moest laten.”
“Vertel me nu wie je bent! Wat heb je met Simon zijn truck gedaan?!”
“De brief Henk, de brief. Waarschuw je monteur maar snel, het zou nog best warm kunnen worden in koud Nederland. Slaap lekker Henk, of niet.”
De verbinding werd verbroken.
Koude rillingen liepen over zijn rug. Hij schoot overeind, griste zijn mobiel van het nachtkastje en draaide het nummer van Jeroen. Neem op, neem op, neem op. Geen gehoor. Henk probeerde het opnieuw. De telefoon werd opgenomen.
“Henk?”
“Jeroen, je moet direct zorgen dat je in veiligheid komt, Simon en ik zijn in een val gelokt, Simon ligt in het ziekenhuis, zijn truck is total loss. Een mysterieuze kerel belde en wist overal van. Hij had het over die brief die jij hebt voor mij. Maak dat je weg komt bij je huis, je garage of wat dan ook. Neem die brief mee!”
“Wacht even Henk, er wordt hier aan gebeld.”
“Niet opendoen! Serieus, dit risico kun je niet nemen! Simon zijn vrachtwagen en lading waren gesaboteerd. De trailer explodeerde, het was verdorie zwavelzuur. Dat brand niet tenzij er natronloog bij komt om te reageren.” En zijn truck vloog zonder waarschuwing of wat dan ook in de fik, zijn remmen waren doorgesneden. Hij had dood kunnen zijn!”
“Oke Henk, ik geloof je. Ik ga mijn spullen pakken en richting mijn ouders”
“Laat weten als je er bent man, ik zit hem hier keihard te stressen!” zei Henk.
Henk lag naar het plafond te staren. Wat gebeurde er? Waarom gebeurde dit? Simon was veilig nu, maar nu hadden ze het op Jeroen gemunt. Wat had hij misdaan? Het maakte Henk kwaad, al die onwetendheid. Hij viel in slaap.
Hij werd wakker van de tv. Het nieuws van de NOS.
“Goedenavond, de autoriteiten van Rotterdam melden een zware explosie op een bedrijventerrein in de binnenhaven. Zeker 3 gebouwen zijn door de explosie verwoest, de omringende gebouwen staan in brand. Hoe de expl….”
De rest hoorde Henk niet meer. Hij kookte van woedde. Wat was hier aan de hand, waarom? Hij belde Jeroen. Het enige wat hij te horen kreeg was “De persoon die u probeert te bellen is niet bereikbaar.”
Henk schreeuwde het weer eens uit. Maar dit keer van blijdschap en verlossing. Simon was stabiel. Wonder boven wonder had hij alleen een schouder die uit de kom was door de kracht van de impact en de gordel die op hem inwerkte, en een paar flinke schaaf en snijwonden. Hij was bewusteloos geraakt door de pijn in zijn schouder en het bloedverlies. Hij was nu bij bewustzijn, maar zat nog aan de pijnstillers de monitoren en een bloedtransfusie. Henk trapte zijn gaspedaal bijna door het metaal heen, zijn dubbele pijp brulde en spoot zwarte wolken, zijn motor bromde diep. Hij zou spoedig bij het ziekenhuis zijn.
“Simon!”, riep Henk uit.
“Hey maat”, zei Simon zwakjes, “ik lig er weer lekker bij he”.
“Kerel, je bent gewoon niet dood. Onkruid vergaat dus daadwerkelijk niet”, zei Henk lachend.
“Helaas, je zit nog een tijdje aan me vast!”, zei Simon opgewekt.
“Nee maar even serieus, ik heb me nog nooit zo klote gevoeld als vandaag. Er was niks dat ik kon doen, ik voelde me zo machteloos. Je hing daar in je gordel, die vervloekte gordel! Vanaf nu draag ik hem ook, ookal zit het voor geen meter!”, mompelde henk, zich toch licht schamend over die gordel. Lekker eigenwijs, dacht Henk.
Ze praatte ruim een uur over wat er gebeurd was, toen kwam een verpleegster de kamer binnen gelopen en legde Henk driftig met handen, voeten en gebrekkig Engels uit dat hij moest opkrassen. Met tegenzin nam Henk afscheid van Simon, maakte een soort half beleefde, half provocerende buiging naar de verpleegster en banjerde de kamer uit.
Hij ging op zoek naar een hotel, hij had geen zin om weer in z’n wagen te gaan liggen. Hij reed weg en parkeerde even later pontificaal voor de deur van een mooi uitziend hotel. En ja hoor, ze hadden nog een kamer. Hij kreeg de sleutel en hij ging zijn spullen uit zijn wagen halen. Er stonden een paar fransen naar te kijken. Henk vond het wel grappig. Die hebben zo’n ding vast niet vaak gezien in deze uithoek van Frankrijk. Ze vroegen hem een paar dingen in het Frans, maar hij vertelde ze dat hij geen Frans sprak. Hij dook zijn cabine in, sleurde zijn tas uit zijn kast boven zijn bed en sloot zijn Scania weer af. Fluitend liep hij richting zijn kamer.
Fris gedoucht sprong hij op zijn bed en zette de tv aan. Er was 1 kanaal Nederlands, de rest was Frans. Typisch, dacht hij. Toen ging de telefoon op zijn kamer. Dafuq, dacht Henk. Hij nam op:
“Met Henk?”
“Dag Henk, wat een geluk hebben jullie gehad zeg, dat had slechter kunnen aflopen. Had ik niet erg gevonden.”
“Wat? Wie ben jij?”
“Als je mijn brief had opengemaakt, had je dit allemaal kunnen voorkomen. Maar jij was zo koppig om die monteur te vertellen dat hij hem dicht moest laten.”
“Vertel me nu wie je bent! Wat heb je met Simon zijn truck gedaan?!”
“De brief Henk, de brief. Waarschuw je monteur maar snel, het zou nog best warm kunnen worden in koud Nederland. Slaap lekker Henk, of niet.”
De verbinding werd verbroken.
Koude rillingen liepen over zijn rug. Hij schoot overeind, griste zijn mobiel van het nachtkastje en draaide het nummer van Jeroen. Neem op, neem op, neem op. Geen gehoor. Henk probeerde het opnieuw. De telefoon werd opgenomen.
“Henk?”
“Jeroen, je moet direct zorgen dat je in veiligheid komt, Simon en ik zijn in een val gelokt, Simon ligt in het ziekenhuis, zijn truck is total loss. Een mysterieuze kerel belde en wist overal van. Hij had het over die brief die jij hebt voor mij. Maak dat je weg komt bij je huis, je garage of wat dan ook. Neem die brief mee!”
“Wacht even Henk, er wordt hier aan gebeld.”
“Niet opendoen! Serieus, dit risico kun je niet nemen! Simon zijn vrachtwagen en lading waren gesaboteerd. De trailer explodeerde, het was verdorie zwavelzuur. Dat brand niet tenzij er natronloog bij komt om te reageren.” En zijn truck vloog zonder waarschuwing of wat dan ook in de fik, zijn remmen waren doorgesneden. Hij had dood kunnen zijn!”
“Oke Henk, ik geloof je. Ik ga mijn spullen pakken en richting mijn ouders”
“Laat weten als je er bent man, ik zit hem hier keihard te stressen!” zei Henk.
Henk lag naar het plafond te staren. Wat gebeurde er? Waarom gebeurde dit? Simon was veilig nu, maar nu hadden ze het op Jeroen gemunt. Wat had hij misdaan? Het maakte Henk kwaad, al die onwetendheid. Hij viel in slaap.
Hij werd wakker van de tv. Het nieuws van de NOS.
“Goedenavond, de autoriteiten van Rotterdam melden een zware explosie op een bedrijventerrein in de binnenhaven. Zeker 3 gebouwen zijn door de explosie verwoest, de omringende gebouwen staan in brand. Hoe de expl….”
De rest hoorde Henk niet meer. Hij kookte van woedde. Wat was hier aan de hand, waarom? Hij belde Jeroen. Het enige wat hij te horen kreeg was “De persoon die u probeert te bellen is niet bereikbaar.”
Laatst gewijzigd door Anihilation op wo 30 mei 2012, 23:22, 1 keer totaal gewijzigd.
Voetje voor voetje, zo kom je verder!




-
- Lid
- Berichten: 250
- Lid geworden op: do 16 sep 2010, 16:31
Re: Anihilation's verhalen
Ik lees niet graag maar dit is echt toppie! Echt een mooi en spannend verhaal! 

R.M.Ø.L.-> Ruige Menner Øet Limburg!
Re: Anihilation's verhalen
........**** jeah wa spannend
IK WORDT WAKKER,DOE EEN PLASJE,STAP UIT BED EN DENK....
'VEREK DAT HAD ANDERSOM GEMOETEN!'
- Davy.de.Fauw
- Lid
- Berichten: 933
- Lid geworden op: zo 03 okt 2010, 20:46
- Harald1225
- Lid
- Berichten: 916
- Lid geworden op: zo 25 okt 2009, 15:07
- Locatie: breda
Re: Anihilation's verhalen
volgende hoofdstuk!! kan niet wachten!!!!
"Always keep on dreaming" "The DreamLiner"
De kroegbaas van "Het Cafe!"
De kroegbaas van "Het Cafe!"
- renaldoroorda
- Lid
- Berichten: 45
- Lid geworden op: wo 27 apr 2011, 14:33
- Locatie: zoutkamp
Re: Anihilation's verhalen
k lees anders nooit echt nooit maar dit verhaal wel!!
DIE MOET IN DE WINKEL KOMEN!!!
DIE MOET IN DE WINKEL KOMEN!!!
V8: liever 8 die klappen, dan 6 die het niet snappen
- chris-de-trucker
- Lid
- Berichten: 346
- Lid geworden op: vr 01 apr 2011, 11:46
- Locatie: 's-heerenhoek (zeeland)