Anihilation's verhalen

[Jowel]

wordt schrijver NU!!
topper dit

[dennisscania]

wordt schrijver NU!!
topper dit

precies!!! echt een spannend verhaal!

[Anihilation]

Dank u dank u

[jarnelieftink13]

****** hoe verzin je het pokke goed man

[Harald1225]

Wnnr komen we te weten of simon nog leeft sorry voor nieuwschierig heid:$

[Anihilation]

deze week nog Ik heb het echt heel druk met werk en stage tegelijkertijd. verder heb ik nog een auto die grondig gewassen moet worden... maar ik kijk morgen of overmorgen wel even. En ik hou er van mijn publiek zelf te laten speculeren. discussier gerust over wat jullie denken. Dat stimuleert de eigen creativiteit. Ik trek toch m'n eigen plan wat betreft het vervolg van t verhaal Dus ik wacht nog minimaal een dag

@ Jarnie: Hoe ik het verzonnen krijg? Ik ga zitten. Leeg word document. Het begin van 2 regels is altijd lastig. Maar daarna komt het vanzelf. Hier en daar wat bijschaven. Drie keer doorlezen en posten ^^

[Harald1225]

Kunnen we gelijk deze week nog genieten van het vervolg van dit spannende hoofdstuk

[Anihilation]

Hierbij het (behoorlijk lange) vervolg:

Het gevecht

Henk zat te mokken over de file. godsamme toch, moet dit nou? straks die boot weg, dacht hij.
Een claxon klonk, in gedachte was Henk bijna de middelste rijbaan op gereden. Een verontwaardigde fransoos trakteerde hem op een vette middelvinger toen hij voorbij kwam. Henk had bijna zin om hem een tikje te geven. Nog namopperend over zijn stommigheid keek hij naar de wagen voor zich. Simon, zijn makker. In z’n antieke MAN. Die had hem eigenlijk nog nooit in de steek gelaten, hoewel hij steeds vaker liep te zuchten als het over zijn wagen ging.
Simon trapte zeker het gaspedaal stevig door? Dunne sliertjes rook kwamen langs de tautliner gedreven. De rook werd dikker, er kwam steeds meer rook langsgedreven. Wat zullen we…, dacht Henk. Hij week iets uit naar rechts, richting de vluchtstrook. Hij moest twee keer kijken voor hij zijn ogen geloofde. Dikke wolken rook kwamen er vanonder de cabine van zijn maat.

Henk greep zijn microfoon en brulde: “SIMON, je wagen staat in de fik, maak dat je er uit komt man!”. Het enige dat hij terugkreeg was een keiharde piep en een ruisgeluid. Henk schreeuwde het uit van verontwaardiging en begon driftig met zijn lichten te flitsen. Als die idioot het nu niet snel ziet, is het mischien te laat, dacht hij. Koortsachtig flitste hij met alle lampen die er op zijn wagen zaten. Toen plots schoot Simon de vluchtstrook op. “Komop Simon, ga me nou niet vertellen dat je remmen naar de bliksem zijn!”, brulde Henk tegen zichzelf. Met een oorverdovend gepiep ramde Simon de vangrail. Dat kan nooit goed gaan, dacht Henk en hij smeekte alle krachten ter wereld en daar buiten om Simon bij te staan. Hij geloofde totaal niet, maar als er iets zou zijn, zou het wel zo fijn zijn als die ook een poot zou uitsteken in zo’n situatie. Plots schoot er een stuk metaal van tussen de vangrail. Henk gooide het stuur om, scheurde de vluchtstrook op en remde als een bezetene. Hij kwam net achter Simon zijn wagen tot stilstand. Hij stapte net zijn cabine uit, toen Simon zijn combinatie gevaarlijk naar rechts overhelde. Hij rende naar Simon zijn cabine toe, maar hij was te laat. Met een bulderend lawaai stortte de combinatie een paar meter het talud af, sloeg een paar keer over de kop en kwam met een smak op de rechterkant tot stilstand.

Henk zakte op zijn knieën, paniek sloeg toe. Maar hij vermande zich snel. Naast hem stopte auto’s, fransozen grepen naar hun mobiel en belde het alarmnummer, maar dat kon Henk niks schelen. Hij sprong over de restanten van de vangrail en sprintte naar beneden. Zijn voet slipte en hij ging onderuit. Hij gleed het resterende stuk naar beneden en kwam hard neer. Wonden likken kon later wel. Hij klom onhandig naar de linker deur van de cabine. Toen zat hij bovenop de gekantelde vrachtwagen. Daar hing Simon, god zij dank had hij zijn gordel aan, anders was hij heel slecht terecht gekomen. Zijn maat was buiten bewustzijn, had bloed op zijn hoofd en een grote snee van bij zijn slaap tot onder zijn kin. Hij probeerde hem wakker te maken, geen reactie. De paniek kwam weer terug. Hij dacht terug aan zijn EHBO cursus. Hij legde zijn vinger tegen Simon zijn hals, een hartslag! Het was nog niet te laat.

Henk maakte zijn vriend nog niet los, hij wist dat dat gevaarlijk kon zijn, in verband met inwendige verwondingen. Hij zorgde er wel zo goed mogelijk voor dat het bloeden gestelpt werd. Toen dacht hij plots aan de motor. Hij keek achter zich naar de trailer. Hij snoof en moest direct hoesten. Hij kokhalsde van de lucht. Dat was zwavelzuur! De IBC’s hadden gelekt! Gelukkig is zwavelzuur niet brandbaar, dacht hij.

Opeens klonk een luide knal, een vuurbal schoot omhoog. Henk zocht dekking toen de vlammenzee langs geraasd kwam. De rechter dieseltank was ontploft, met alle gevolgen van dien. De trailer was door het vuur in de fik gestoken. Plots hoorde Henk mensen roepen. Brandweerlieden bevolen hem van de wagen te komen en zichzelf in veiligheid te brengen. Henk gaf er met tegenzin gehoor aan, kwam van de wagen af en klom terug het talud op. Daar stond hij, te kijken naar de wagen van zijn vriend. De MAN was meer zwart van de rook en roetafzetting dan het saffierblauw dat hij eigenlijk was. Grote stralen water werden op de vlammen losgelaten.
De minuten leken uren te duren. Toen kwamen een aantal brandweerlieden weer terug met Simon op de brancard. Het ambulancepersoneel snelde gelijk toe en namen hem direct onder handen. Henk zag met lede ogen aan hoe zijn vriend tot twee maal toe gereanimeerd moest worden. Toen hij stabiel was, werd hij de ambulance in gedragen. Henk wilde mee, maar werd door een politieagent gevraagd om bij zijn vrachtwagen te blijven. Er zat immers nog steeds een levensgevaarlijk goedje in de container. En dus vertrok de ambulance met krijsende sirene en flitsende lichten, zonder Henk.

Henk had geen idee wat hij nu moest doen. Angst vrat aan hem. De tijd leek stil te staan. Toen zakte hij in elkaar en barstte in snikken uit. Het was jaren gelden dat hij voor het laatst gehuild had. Maar hier kon zelfs de sterkste man niet tegenop. De brandweercommandant vroeg hem of het ging, een politieagent ontfermde zich daarna over Henk. De beste man sprak een beetje Nederlands. Net toen Henk zijn verhaal wilde gaan doen, klonk er gegil en geschreeuw. De brandweerlieden die zich met het blussen hadden bezig gehouden, sprintte massaal terug naar de wagens en bevolen iedereen dekking te zoeken. Een gigantische explosie blies Henk van zijn benen. Hij smakte op de grond en zag sterretjes. Een enorme vlammenzee rees op. Dat was de lading, hoe was dat in godsnaam mogelijk. Zwavelzuur brand niet! In alle paniek werd de hele zooi ontruimd. Henk gaf de politieagent zijn kaartje, sprintte naar zijn eigen wagen, startte de motor en scheurde weg. Hij was koortsachtig op zoek op zijn computer naar een plek waar hij die vervloekte trailer kon dumpen. Hij vond er een, een chemisch bedrijf aan de haven, 10 minuten rijden. 10 minuten? 5 als het aan hem lag.

Hij had net zijn trailer gedumpt en scheurde terug de snelweg op. Toen kreeg hij telefoon. Het ziekenhuis.

[Harald1225]

**** goed hoofdstuk, ik hoop dat het goed komt met die Simon en dat hij gwn weer crossen kan

Edit: Ik heb miss wel een leuk idee: dat Simon een nieuwe truck van Henk krijgt en dan miss wel een scania R620 tis maar een idee of anders een man tgx ofzo. ik hoop dat je er iets mee doet

De ballanos

[Jowel]

ja tuurlijk want onze henkie heb de loterij gister gewonnen!